بسم رب الشهداء
پرده اول : امام برتر از همهء تحلیل ها
* میگویند وضع مملکت بحرانیست! نمیدانم وضعیت امروز کشور بحرانی تر است یا وضعیت ابتدای انقلاب؟ ما سی سال بحران داشتیم؛ تمام این سی سال هر ماهش هر سالش مسائلی خطیر گریبان گیر کشور بود اما این دلیل نمیشود به بهانه حساس بودن اوضاع کشور از اصول تخطی کرد.
* میگویم شاید ندانید در اولین پیش نویس قانون اساسی ایران نامی از ولایت فقیه برده نشده بود. ولی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به صورت منسجم با حرکت های گسترده تبلیغی، سخنرانی در دانشگاه ومساجد مردم را به این موضوع آگاه وحساس کردند تا پشتوانه ای شد که فقهای مجلس خبرگان قانون اساسی بتوانند با حمایت مردم این اصل را در قانون بگنجانند که هیچ؛ جزو اصول لایتغیر قانون اساسی نیز قرارش دهند. اما با گسترش حرکت زد انقلاب در مناطق مختلف نیروهای مذهبی بطور گسترده جذب کمیته و سپاه شدند با آغاز بحث انتخابات ریاست جمهوری امام از نظامیان خواست از حضور در عرصه سیاست دوری کنند! آری اینچنین شد که شهیدانی چون بروجردی ، علم الهدی و خیل عظیم نیروهای معتقد، به فرمان امام لبیک گفتند و از سازمان مذکور جداشدند وسازمان بدست اهل سیاست افتاد. مهم این است از بچه های انقلابی کسی نگفت من میدانم شرایط بحرانیست در نتیجه ماهم باید در سازمان باشیم وهم در سپاه! یا کسی بهانه نمی آورد که سپاه یک تشکیلات شبه نظامیست نه نظامی و حتماً منظور امام ارتش بوده! فرمان امام برای بچه های انقلابی مقدس بود وکسی مجادله نمیکرد، دلیل تراشی نمیکرد . (ارجاع به پاراگراف دوم وسوم بیانیه سپاه).
* باز بیاد دارم که حتی امام مانع حضور نظامیان در حزب جمهوری اسلامی شدند؛ حزبی که در آن زمان از هرگروه و دسته ای به ایشان نزدیک تر بود. مسئله عدم دخالت قوای مسلح ونظامیان در عرصه سیاسی همیشه مورد تاکید حضرت امام قرار داشت و نه در یک بیانیه بلکه پیش از هر انتخابات امام به نظامیون متذکر میشدند. حتی بهنگام مباحث مربوط به نخست وزیری امام مانع دخالت مستقیم آقایان در سیاست شدند و تنها از طریق امام توانستند نظر خود را به گوش مجلس وجریانهای سیاسی برسانند.
پرده دوم: هوچی گری و فرا فکنی
* در چند وقت گذشته بحث دخالت نظامیان در انتخابات یکبار دیگر قوت گرفته است. سپاه در بیانیه ای رسماً دخالتی در انتخابات را تکذیب نموده است.من میدانم در انتخابات ریاست جمهوری پیشین؛ این نهاد نظامی مدت کوتاهی پیش از انتخابات اقدام به تغییر رویه در قطع حمایت از قالیباف و حمایت از احمدینژاد نمود و که این حرکت عملاً دخالت آقایان را در انتخابات آشکارتر نمود.
* حتی بیاد دارم پس از انتخابات زمانی که فاطمه رجبی(دوانی) به این اقدام سپاه اعتراض کرد(که خود جای تعجب داشت) سپاه ادعا کرده بود نظر رهبری درباره دخالت نظامیان در سیاست متفاوت از نظر امام است!!! وحتی ایشان این نکته را متذکر شده اند (بدون ارائه هیچ سندی) و زمانیکه مستقیم میپرسیدیم: کِی؟ میگفتند در یک جلسه خصوصی نظرشان را عوض کرده اند. درباره دلایل لزوم دخالت سپاه در سیاست و انتخابات نیز بهانه می آوردند و به گفته های ساموئل هانتینگتون در کتاب موج سوم دموکراسی استناد میکردند؛ «که گفته بود باید از دخالت نظامیان در سیاست جلوگیری شود».من فکر میکنم عجیب است که حضرات خط خود را از هانتینگتون میگیرند نه از امام وجانشین خلفشان رهبری. این در حالیست که هانتینگتون در پیش فرض کتابش راه های مقابله با حکومت های توتالیتار و دیکتاتور مآب را متذکر شده بود! وآیا سردارن بی سواد؛ جمهوری اسلامی را معادل حکومت های توتالیتر میگرفتند، که لاجرم خلاف نظر هانتینگتون عمل میکردند؟(بنقل از مجلات وبولتنهای داخلی)
پرده سوم: شاهدان خاموش
و اما بعد از جنگ بهانه تراشی ها شروع شد وهر دوره به بهانه حساس بودن امور کشور یا خطرناک بودن رای آور یکی از کاندیداها برخی از نیروهای نظامی به سیاست دست میزدند. من هنوز بیاد دارم تلاش های حفاظت دانشکده افسری را برای رای نیاوردن خاتمی در سال 76.
من در بسیج دانشجویی شاهد بودم که نظامیان تمام تلاششان را میکردند تا یک کاندیدا رای بیاورد. در این میان شاخص ترین افرادی که من به عینه دیدم که سعی در تبلیغ برای یک کاندیدای خاص را داشتند؛ سرهنگ، مسئول حفاظت ناحیه و سردار، مسئول حفاظت منطقه بودند. همین مسئله باعث شد که طرفداران کاندیداهای دیگر از بسیج اخراج شوند؛ تنها به بهانه فعالیت سیاسی دربیرون از بسیج.
پرده چهارم: بسیج منهای سیاسی بازی یا ولی بسیجی منهای سیاست دانی؟!
* امام میگفت «بسیج میقات پابرهنگان و مستضعفان جهان است. بسیج مدرسه عشق است.» امام میگفت «باید بسیج جهان اسلام در فکر تشکیل حکومت بزرگ اسلامی باشد واین شدنیست.» امام میگفت «اگر برکشور نوای دلنشین تفکر بسیجی طنین انداز شد، چشم طمع دشمنان از آن دور خواهد شد و الا هر روز باید منتظر حادثه بود!» (این مورد آخر را در 4سال گذشته بدرستی تجربه کردیم که شدنیست)
* براستی چنین بسیجی را میتوان بدون بازوی سیاسی متصور شد؟ جواب مشخص است خیر. بسیجی بودن، بسیجی زیستن، بسیجی سیاسی بودن نیازی به استفاده از تجهیزات بسیج، فضای بسیج یا هماهنگی در غالب بسیج ندارد! ما در انتخابات قبل شاهد بودیم خیلی ها بسیجی وار برای احمدینژاد تبلیغ میکردند ولی حتی یکبار پایشان را در بسیج دانشگاه نگذاشته بودند!
* یک بحث حاشیه ای. اما تکلیف نیروی مقاومت بسیج مستضعفان_یک سازمان شبه نظامی بود_ یا سازمان های زیر مجموعه ومرتبط با آن چیست؟ یا سازمان های صنفی که تحت عنوان بسیج شکل میگیرند؟ فرماندهان کل سازمان ها سرداران سپاه هستند. کادر های اداری نظامیان سپاه هستند و نیرو های مسئول در بدنه بسیج به عنوان یک سازمان صنفی یا نظامی حکم از سپاه دارند( حتی بسیج دانشجویی که ادعا میشود تشکل دانشجویی ست). حتی در صورت تخلف به دادسرای قضایی نظامی ارجاع میشوند. مشخص است همان گونه از نام سازمان بسیج پیداست بسیج دانشجو، بسج هنرمندان، فرهنگیان یا غیره همگی مشخصاً زیر نظر افراد نظامی هستند و از اموال عمومی(بیت المال) بهره میگرند و باید از حمایتِ یک کاندیدای خاص پرهیز کنند که هیچ کادرهای بسیجیشان نیز نباید مانند تشکل های صنفی دیگر در غالب بسیج فعالیت انتخاباتی بکنند. واگر نیروهای بسیجی این سازمان ها میخواهند فعالیت انتخاباتی بکنند باید خارج از محیط بسیج باشد(زیرا فعالیت انتخاباتی همانند فعالیت حزبی در راستای حمایت از یک فرد یا جریان خاص شکل میگیرد).
پرده آخر: دردسر؛ یا همان بعد التحریریه سوره
سلام آخر؛ واقعاً فکر میکنیم ولایت فقیه چیست؟ آیا ابزاریست برای سرکوب مخالفانان؟ آیا وسیله ایست برای زیر سوال بردن هرکس که بمانند ما فکر نمیکند؟ آیا ولایت فقیه تنها معیاریست تنها برای نقد دیگران؟ یا شایدم ولایت فقیه یکی از اصولیست که ما باید خود رابا آن بسنجیم! خود را با آن تنظیم کنیم. به عبارت دیگر یک سوزن به خودمان بعد یک جووالدوز به مردم بزنیم. نه اینکه هرجا بنفعمان بود از آن ولایت دم بزنیم وهر کجا که لازم بود دورش بزنیم!!! ما باید همه جوره از اصولمان پیروی کنیم در غیراین صورت قصور گرا خواهیم بود نه اصولگرا. افسوس و صد افسوس که ما تنها دم از اصول و ولایت فقیه میزنیم و هر کجا که خود صلاح دانستیم با بهانه جویی همان میکنیم که خودمان میخواستیم! اگر میگویند کار سیاسی نکردیم دروغ میگویند. اگر میگویند کار سیاسی نباید بکنیم؛ قبل تر چیز دیگری میگفتند. اگر میگویند بسیجیانمان در غالب بسیج کار سیاسی نمیکنند بازهم... اما اگر میگویند پیرو ولایت فقیه هستیم راست میگویند تا البته تا جایی که منافعشان تامین شود!
اما گفتن این حرفها چه فایده؟ حضرات همان کار رامیکنند که دلشان بخواهد وکاری هم نه به قانون دارند ونه به رهبری . فوقش چهارتا دروغ میگویند که آقا خودشان گفته اند، البته در جلسه ای خصوصی! یا تکذیبیه صادر میکنند علنی، اما در بولتنهای داخلی حرف دیگری میزنند و سیاسی بازیشان را توجیه میکنند.اما گفتن این حرفها هم از جانب بنده تنها دردسر دارد برای خودم ولی باید گفت. شاید بگویند این حرفها دشمن را خوشحال میکند؛ خوب میگویم کاری نکنید که گفتنش دشمنان را خوشحال کند.
خلاص
